Epipen denildiğinde aklınıza ilk ne gelir? Çoğunuzun hayat kurtaran bir adrenalin kiti olduğunu bilmediğinize bahse girerim... Peki hiç anafilaksi kelimesini duydunuz mu?
Ülkemizde birçok kişinin aklına alerji denildiği zaman herhangi bir nedenle vücutta oluşan masum döküntü ve kaşıntıdan ötesi gelmez. Haliyle, "alerji" ile "ölümcül tehlike" kelimelerinin aynı cümleye konu edilebileceği düşünülemez.
Çoğu Avrupa ülkesi ile birlikte Amerika ve özellikle Kanada'da ise durum bizde olduğundan çok çok farklı. Besin alerjileri söz konusu olduğunda, hem bilinç hem de uygulamalar anlamında ciddi ileri seviyede olduklarını söyleyebilirim.
Okul çağına gelen alerjik çocukların aileleri ile okulların yaptığı toplantılar vesilesiyle çocuğa okul içerisinde -alerjisi olan besin maddesine maruz kalmayacağı şekilde- güvenli ortam yaratan programlardan tutun da, ergenlik çağında olup besin alerjisi devam eden ergenlerin konu ile ilgili hassasiyetleri için danışma hatları kurmak ve hatta alerjik ergenlerin flört hayatlarında besin bulaşması -öpüşme- nedeniyle anafilaksi geçirme risklerini ortadan kaldırmak için bilinçlendirici eğitim programlarına kadar her alanda alerjik insanların ve ailelerinin hayatlarını kolaylaştıracak ve bilinç seviyesini arttıracak detaylar düşünülmüş ve uygulamaya konulmuş.
Anaokuluna başlayan alerjik olan ya da olmayan her çocuğa ve ebeveynlerine alerji konusunda bilgilendirme eğitimi verilip alerjik bir reaksiyona maruz kalan kişiye nasıl yardım edebilecekleri de detaylı olarak anlatılmakta. Yani bahsi geçen ülkelerde yaşadığınızı ve alerjik bir çocuğunuz olduğunu düşünürseniz; okula gideceği servisi kullanan şoförden, yemek yediği alanı temizleyen görevliye, öğretmenlerinden, arkadaşlarına ve arkadaşlarının ailelerine kadar herkes alerji konusunda eğitim alıp olası bir acil durumda uygulanması gereken aksiyon planı hakkında bilgi sahibi oluyor. Bu bilinç seviyesini gerçekten ayakta alkışlamak istiyor insan!
Dün karşılaştığım bir haber ise bu ülkelerde konuya gösterilen özene olan hayranlığımı ve ne yalan söyleyeyim ülkemizde bu imkanlara sahip olmadığımız için hissettiğim üzüntü ve kıskançlığımı bir kat daha arttırdı.
İnsanlar temel konuları çoktan rayına oturtmuş artık neyi daha iyi yapalım'ın peşinde...
Ben ise kendi çapımda yazdığım bu blog ile en azından yakın çevremi bilgilendirmiş olarak onların da kendi çevresindekilere öğrendiklerini aktarması ve bu durumun suya atılan taş etkisi yaratması beklentisindeyim naçizane...
Ve böyle böyle etrafımda "azıcık yedirsen bünyesi alışır" diyen bilinçsiz kişilerin azalacak olmasını ümid ediyorum.
Not: Yazının başında sorduğum sorular hakkında içinizde bir merak uyandıysa; buyrun buradan devam edin :) Daha da araştırmacı ruhlu olanlar buraya da göz atabilir...
